ماندنی ترین ...

برای تو که حضور گرمت ، تنهاییم را پر می کند . 

مرگ؛  

آسان نیست اما پذیرفتنی است . 

آنچه بعد از رفتن می ماند ، خاطره است و یاد و عُلقه  

                                                                   و یادگاری   

                                                                            که حس غریب بودن را زنده نگاه می دارد ... 

 و تو ، 

       ماندنی ترین یادگاری که به جا ماندی .  

To Break the Rules!

نوشتن جزئی دلپذیر از بطن من است که حتی فاصله ای چنین، مرا از روای آن باز نمی دارد . 

کاش آنقدر درگیر آهن و سنگ نمی شدم که کاغذ با من قهر کند ... 

. 

هر روز که می گذرد تکه ای به من اضافه می شود و گاه خسته و بی حوصله از این همه تکه، که وزن ادراک مرا بالا می برد ،دلم چنان هوای نوشتن دارد که انگار مرغی ، پریدن از قفسی را ... 

کاش بشود تمام تردیدها را از میان برد ! 

آنقدر درصد اطمینانم از آنچه تاکنون غلط می پنداشتم- به درستیش- بالاست که تردید را محض خالی نبودن عرضه در آن راه است . 

. 

بزرگ شدن دلچسب نیست . 

دل آدم می گیرد از آن ... 

دلم می خواست آنقدر تردید از من دور می شد که راحت قوانین را بشکنم . این چارچوب های فسیلی، که برای نسل من زیادی کهنه اند ... 

. 

علیرغم احساس تنگی نفسی که دارم ، از زیستن بی قاعده هم بیزارم . شاید از رهایی مفرط خوفناکم ... 

28 سالگی ، سخت است .  

اعتقاداتم دچار ارتعاش گردیده اند . 

 و ترس  

         و تردید   

اجازه فروپاشی آن را نمی دهند و چندی است ، لابد بر این پایه های مرتعش ماندن ، امانم را بریده است . 

پیش تر ، هرگاه در بحران فرو می رفتم ، به زمان متوسل می شدم . به خود امید لحظه ای روشن در آینده را می دادم . اما اکنون ، 

عامل ، منم ... 

و این من گم گشته را باید پیدا کنم ... 

باید .... 

. 

مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز  

                                              ورنه در مجلس رندان خبری نیست که نیست  

   شیر در بادیه عشق تو روباه شود    

                                              آه از این راه که در آن خطری نیست که نیست ....