به دنبال آرامشی زلالکوچ می دهم این جسم خسته را که در فراموشی عمیق این مردمان و چهرهای عبوس بی لبخندشانحل شدم...گاهی حتی من لطیف مهربانم را گم می کنم در این اخم بی اراده .باید رفت .....شاید کوچ مرهم این عصیان بی قرار باشد...